Meeeeeee and Mr Nissen..

Even een korte geschiedenisles. In de jaren '30 was er een man die zich in de wat suffe staat Iowa in de Verenigde Staten genoodzaakt vond om iets leuks te verzinnen om te doen, omdat er verder niet zoveel aan was daar. De drooglegging, veel werkloosheid, net een beurskrach achter de rug, enfin, het beeld is geschetst. Toen was er dus die man, en die man vond duiken van een duikplank heel leuk. Hij ging ook wel eens naar mexico en in het Spaans heette zo'n duikplank trampolin. Wat een geinig woord dacht deze meneer bij zichzelf. Op gegeven moment kwam deze man na het kijken van een trapeze act in het circus tot het idee om een verend bed te maken door middel van een frame en daar een canvas mat in, die aan het frame zat verbonden met elastiek. Ja, je moet toch wat als er verder in gans Iowa geen reet te doen is hè.. Maargoed, om verder te vertellen.. Hij deed dit allemaal in zijn garage en zijn Nederlandse vrouw die hij had leren kennen in Amsterdam hielp hem met het bouwen van zijn prototype. Hij zat er eens naar te kijken en dacht... ik moet een pakkende naam hebben voor dit apparaat, want dit kan wel eens een hit worden. Met enige weemoed dacht hij terug aan zijn duikplank escapades in Mexico, en opeens had hij het! Hij dacht; laat ik dit apparaat nou eens duikplank noemen, weten die Engels sprekende mensen veel? Ik noem het gewoon trampolin maar dan voeg ik er lekker een -e aan toe! De goede man deponeerde zijn naam "trampoline" en de eerste jaren van deze prachtige sport was het alleen legaal om trampolines van zijn merk trampolines te noemen. In die tijd hadden ze voor andere merken trampolines gewoon andere namen, zoals diving beds. (Ik geef toe, ik verzin nu hoe ze ze noemden, maar ze hadden echt andere namen voor die dingen). Jullie zijn nu allemaal ongetwijfeld heel benieuwd naar hoe die man heet. De man die ik net omschreef heet Mr. George Nissen, en is inmiddels 92 jaar oud. Ik had het voorrecht om tijdens afgelopen worldcup in zwitserland van gedachten te wisselen met deze (met alle respect) krasse knar. Vlak voor ik de finale sprong dacht ik: dit kan wel eens mijn laatste kans zijn om met de 'vader van het trampolinespringen' op de foto te gaan. Vandaar dat ik mijn Triffis t-shirt omgekeerd aantrok zodat je goed de naam Triffis kon lezen (mijn voorliefde voor symboliek ligt aan deze actie ten grondslag) en met hem op de foto ging. Zo.. Nu weten jullie het verhaal bij onderstaande foto en weten jullie gelijk ook hoe de door mij zo geliefde sport is ontstaan.

Tot snel, morgen vertrek ik naar Duitsland voor alweer een World Cup. Met vriendelijke groeten,

Sven.