IAGC Canada Part 2

Goedenavond Holland!

Eerst even een beknopte samenvatting van de heenreis, zoals beloofd in onderstaande post.

Omdat we in Canada pas op zondag konden trainen, besloot ik om op de reisdag (*donderdag j.l.*) nog even te trainen. Anders werd er drie dagen niet getraind door de springers en dat vond ik geen goed idee, aangezien ze meestal maar hooguit 1 dag per week niet trainen. Enfin, om negen uur tot half elf werd er dus getraind. Een rustige training, maar natuurlijk ook weer niet te rustig, we gaan namelijk niet puur voor het uitzicht 7 uur in een vliegtuig zitten! Er moet gepresteerd worden in Canada, en het liefst zo goed mogelijk. Om kwart voor 1 hadden we met zijn allen afgesproken in vertrekhal 2 van Schiphol, en van daaruit gingen we inchecken, door de douane, zeer snel even tax-free-en (Groene boekje heb ik niet meegenomen, sorry) en daarna het vliegtuig in. Een half uurtje vertraging maar voor de rest liep de reis gesmeerd! In het vliegtuig maakten we nog ruzie met de aanwezige kunstgebitten-brigade. De gehele inwonersgroep van Geriatrisch verzorgingstehuis weltevree te oude Pekela mocht namelijk gaan jagen in Canada en ze waren niet gediend van sporters die met waanzinnig veel enthousiasme en lol in het vliegtuig (nog net geen) tikkertje deden. Ik had de woedeuitbarsting van de man voor mij al voorspeld want hij had me al een aantal keer vuil aangekeken. Ik herken tegenwoordig vrij goed woede-attacks in mannen boven de 75 jaar, want mijn onderbuurman kan er ook wat van, maar dit geheel terzijde.

Oke, verder wel een hele leuke vlucht gehad, ging als een tierelier. We zitten hier met een hele gezellige groep kinderen en ze kunnen het schijnbaar allemaal goed met elkaar vinden. Toen we op het vliegveld waren, kregen we te horen dat we op een bus moesten wachten. Heel normaal, niks aan de hand. Toen zagen we de bus. Een schoolbus zoals je die in Amerikaanse films ziet. (Bijvoorbeeld Forrest Gump, als hij door zijn moeder op de bus wordt gezet in 1950 ongeveer) (als jullie die film nog niet gezien hebben, een echte MUST-SEE!)

's Avonds laat kwamen we in het hotel aan, en het bevalt hier prima. We zitten allemaal op 1 gang, en dat is wel zo gezellig.

Op vrijdag, gisteren dus, gingen we met zijn allen naar het synchroonspringen kijken. Ik kijk altijd zeer actief, alles wat ik weet wil ik dan vertellen en op dat moment ratel ik vaak sneller dan Mart Smeets bij het schaatsen. Gek, op gegeven moment zat ik bijna alleen.

Nee hoor, het viel nog mee.

En dan vandaag, dat zit me iets verser in het geheugen uiteraard. Vanochtend gingen we ontbijten bij Cora's, een restaurantje vlakbij. Heerlijk ontbeten, alleen ik voelde mijn zorgvuldig weggetrainde zwemband op mijn heupen weer ietsje prominenter worden bij iedere hap. Ik dacht, lekker zo'n bruin broodje getoast. Het was meer jus dan brood..

Vervolgens zijn we met zijn allen de stad in gegaan, het oude Quebec, vrij vertaald van hoe ze het hier noemen: Vieux Quebec. 2 Uurtjes gewinkeld.... Pfff, maarja anders heb je de hele meute pubermeiden op je nek omdat ze misschien wel dachten dat dat ene Lacoste truitje en het andere Hello Kitty portemonneetje hier 1 euro minder kost. Maar het was wel gezellig! Daar ook nog even een broodje gegeten in de stad, heerlijk. Vervolgens met de bus naar de sporthal en de finales bekeken. Geweldig! Echt wauw wat een niveau. Ik kan daar zo intens van genieten haha. Ik heb geleerd van gisteren en praat alleen nog maar over wat ik van de finale vind tegen het selecte groepje kinderen die zich om mij heen verzameld heeft, en voor de rest houd ik m'n mond wel ;)

Ik merk wel dat ik nu ik al zoveel verteld hebt, minstens de helft niet heb verteld. We maken hier zoveel mee, een klein schot-voor-de-boeg: Zwervers die kinderen een sigaret aanbieden, Ferrari's door de straten van Vieux Quebec, rondleiding achter op de koets bij een paard, Subway broodjes, bubbelbad, en heel veel andere dingen.

Voor nu laat ik het even hierbij. Ik hoop dat de lezers weer een beetje op de hoogte zijn. Ik heb mijn springers vandaag verteld wat ze in de trainingen kunnen verwachten de komende week. Want, gelukkig, morgen begint het toernooi voor ons echt. Ik vind het heel leuk al die dingen hier bekijken, maar voor mij is dat echt van ondergeschikt belang. Mijn doel is, en ik kan dat niet vaak genoeg benadrukken, dat de sporters hier heel veel van opsteken. Zich nog meer ge-commit gaan voelen aan hun sport, er een nog grotere liefde voor de trampolinesport ontwikkelen en hun eigen prestaties realistisch kunnen gaan plaatsen in de hele wereld van het springen. Maar het allerbelangrijkste: het uiterste halen uit de oefeningen deze week.

Morgen trainen, 2x. Vanaf maandag is het per schedule, en dan kunnen we niet meer zelf bepalen op welke tijden we trainen.

Nogmaals, tot hier en niet verder!

Met vriendelijke groeten uit Quebec-City,

Sven.

Ps ik zal mijn best doen er de volgende keer een aantal foto's bij te plaatsen