IAGC Canada Part 5

Hey,

Vandaag dag 2 van de scheduled training. Een uurtje eerder dan gisteren, dat schuift elke dag wat op. Vandaag dus om 8 uur ontbeten, aan de vroege kant.. Voor ik over de hele dag begin, wil ik jullie nog even wijzen op mijn post over de hello kitty portemonneetjes. Blijkt dat ik een voorzienende blik had, want gister kwam er (ff serieus) iemand naar me toe en zei: Kijk Sven, een nieuw portemonneetje gekocht! En raad u maar van welk merk.. Inderdaad.

Tussen de middag hebben we geluncht bij de subway, nadat we eerst een half uur ergens hebben staan wachten tot we de volgende bus naar huis konden pakken. Gelukkig waren er bushokjes daar, want de weergoden waren ons niet al te gunstig gezind vandaag. Oh ja, over de subway weer. Gebeurde nog iets grappigs daar.. Mirjam Snikkers, die ook mee is als trainster, bestelde het broodje van de week, in het Engels is dat: Sub of the Week. Kreeg ze een kopje soep voorgeschoteld, ze hadden namelijk Soup of the Week verstaan haha. Was wel even komisch. Toen we klaar waren met het broodje eten, ontdekten we dat we via een tussendoorweggetje en achterdeurtje gewoon vanuit de Subway rechtstreeks in het zwembad van ons hotel uitkwamen. Eigenlijk maakt dat alleen al dit hotel tot mijn favo hotel ooit ;)

Daarna konden we allemaal nog even lekker uitrusten op de kamer. Voor sommigen was dit een hele opgave, want wat waren sommige kinderen extreem druk zeg. Ikzelf heb even lekker de Weduwnaar van Kluun zitten lezen, leest nogal makkelijk weg. Net zoals de Donald Duck ongeveer. Maar die vond ik vroeger ook altijd al heel leuk.

In de taxi naar de sporthal (nog een keer met de bus in de regen leek ons geen goed idee) raakte ik aan de praat met een aardige chauffeur, en die had klassieke muziek van de Italiaanse componist Domenico Scarlatti opstaan. De chauffeur begond honderduit te vertellen over dat dat de mooiste muziek ooit was. En toen vroeg hij aan de meiden achterin wat hun favoriete muziek was. R&B is dan natuurlijk het geheide antwoord. Rhytm & Blues, vertaalde ik maar even. Spijker op de kop. De man bleek vroeger Rhytm & Blues pianist te zijn geweest en een ware spraakwaterval ontstond, over requestnummers als YMCA (Bunch of Fags from Ontario), over auteursrechten, and what not. Al met al een best gezellig ritje.

Toen we in de trainingshal aankwamen konden we nog even een half uurtje zitten en kijken voor de kids gingen opwarmen. Eerlijkgezegd had ik van te voren in mijn hoofd dat het nu echt wat beter moest gaan op de trainingen, met het oog op de wedstrijden. Gelukkig werd mijn wens verhoord, want bij alle springers die ik begeleid hier ging het eigenlijk hartstikke lekker, zeker als je het vergelijkt met de dagen ervoor. Alsof ze zowaar een beetje beginnen te wennen hier.. Dat belooft wat. Iedereen heeft nu in ieder geval 1 keuze uitgesprongen, en dat wekt altijd vertrouwen. Iedereen heeft vertrouwen nodig. De een krijgt dat uit kwaliteit van de sprongen, een ander uit de geruststellende woorden van de coach, en sommigen krijgen het gewoon uit pure KWANTITEIT. Voorbeeldje... vandaag vroeg ik aan het einde van de training aan Nadia of ze niet erg moe begon te worden. Ze was de hele tijd al keuzes aan het doen. En het ging nog goed ook! Maar ik vroeg dus, hoeveel heb je er gedaan dan? Zegt ze heel droog: "20, en ja ik ben nu wel een beetje moe". Iedereen die iets van trampolinespringen weet, weet dat dit EXTREEM veel is, en ik schoot dan ook in de lach. Twintig, dat is nog is een aantal.

Voor zometeen staat er nog een etentje op de planning met alle sporters en de ouders die aanwezig zijn hier in Canada. Vervolgens gaan we allemaal zo vroeg mogelijk naar bed. Morgen moeten we namelijk erg vroeg op, omdat het trainingsschema in elkaar is gedrukt als het ware. Dit komt omdat morgenavond de opening van de wedstrijden gaat plaatsvinden, met naar verluidt een prachtige show. De artiesten van Cirque du Soleil zullen hun kunsten laten zien met een trampoline en een muur. En als het ook maar een beetje lijkt op wat ik van ze gezien heb op dvd's, dan belooft dat heel mooi te worden.

Oke, dit was mijn blog! Zodra ik mijn foto-overzet-kabeltje weer heb gevonden in de puinhoop die sven mooij's kamer heet, zal ik nog een aantal foto's online zetten van de sporthal enzo.

Groetjes van Sven.