IAGC Canada Part 6

Vandaag is de dag van de opening, zoals ik gisteren al zei. Dat betekent dus dat de training wat dichter op elkaar is geschoven, waardoor we nu drie mega korte trainingen van 25 minuten hadden. De eerste twee trainingen vanmorgen waren al erg vroeg, waardoor we al om kwart voor zeven moesten ontbijten. Katja Poltavets is vandaag jarig dus haar verjaardag werd door middel van taart (Ja, echt bij het ontbijt...) en slingers, en gezang gevierd.

Na het ontbijt vertrokken we per taxi naar de sporthal. We waren het allereerste team wat ging trainen vandaag. Ik was niet helemaal tevreden over deze training, het ging ook allemaal wat gehaast, mede door de tijdsdruk. Aan het einde van de training heb ik met sommigen nog even apart gepraat, omdat ik het idee had dat er figuurlijk wat spanning in 't verkeerde keelgat was geschoten.

We zijn op de tribune gaan zitten waar ik nog even lekker heb lopen kletsen met Talitha en Madeleine. (Zie onderstaande foto).

Hier zit ik naast Madeleine en Talitha (Deze foto is mede mogelijk gemaakt door Denise Liefting ;) )

Voor de eerste training overigens, hebben we nogal weinig ruimte om te warming uppen, heel vervelend. We kwamen overigens vandaag pas tot de ontdekking dat de pijltjes richting warming up ruimte wel degelijk ergens toe leiden, maar dat weten we dan voor de komende dagen. Tot nu toe was het een klein beetje behelpen met de warming up, maar Danique en Esther (Eigenlijk ook Danielle maar die durfde niet op de foto) hebben er iets op gevonden, ze noemen het INdansen. Zie de foto.

Esther en Danique maken deze foto tot een zeer dynamisch geheel

De tweede training van de dag was in de trainingshal aan de overkant van de straat. Een training van 25 minuten, slechts 5 beurtjes dus elk beurtje moet dan effectief zijn. Over deze training was ik weer heel goed te spreken. Bijna iedereen heeft vandaag weer keuzes uitgesprongen, en er was een goede trainingssfeer. Het trainingsschema is voor Nederland overigens zo samengesteld dat we elke keer na Japan aan de beurt zijn. Wat een prachtig gezicht is dat toch. Inmiddels was ik wel gewend aan de buigingen voor de trainer elke keer, gewoon een teken van respect. Maar ze gaan er nog veel verder mee. Aan het einde van de training gaan alle meisjes (alle mannen ook, maar die twee groepen trainen los van elkaar) op een rijtje staan, voor de trampolines. Ze roepen dan exact in koor iets tegen de trampolines, althans zo lijkt het. Maken een diepe buiging, en dat is het symbolische einde van de training. Iedere keer weer. Ik heb mij laten vertellen dat ze (echt waar) de trampolines respect betuigen voor het feit dat ze voor de Japanners werken (ofzoiets). Gekke jongens, die Japanners.. zouden ze ergens in een onoverwinnelijk dorpje in Gallie zeggen. (Trema kan ik nergens vinden op mijn laptop, sorry)

Zo ziet de trainingshal eruit

Ik en Danielle voordat we gingen trainen in de trainingshal

Na de training gingen Danique, Denise, Madeleine, Danielle en Esther met mij mee naar het winkelcentrum, want ik had nog een heel leuk Adidas vest gezien, en die moest ik toch maar even halen. Vanaf morgen beginnen de wedstrijden en dan hebben we verder heel erg weinig tijd. Het zal erg druk worden. De springers die morgen nog geen wedstrijd hebben, moeten namelijk in de andere hal heel hard trainen. Onderling met de trainers hebben we dan afspraken wie wanneer op welk tijdstip wie begeleidt. Zo, een hele mond vol. Ik hoop dat jullie vanuit Nederland morgen de hele dag en *vooral avond* heel erg hard gaan duimen voor de Hollandse toppers. Ik ga in ieder geval mijn best doen om ze te helpen hun beste prestatie mogelijk te leveren.

Vanavond hebben we nog opening van de wedstrijd, daar had ik gisteren al over verteld. Wordt vast mooi.

Groetjes, Sven.