Welkom op de site van trampolinespringer Sven Mooij.

Tuesday, November 20, 2007

Back to business as usual

Hallooooo daar ben ik weer..

Hoe gaat het met jullie? Ahh, mooi, fijn om te horen. Met mij gaat het ook allemaal goed! Tijdje best moe geweest, zal wel niet door de jetlag komen, maar wie weet had het er toch iets mee te maken. In ieder geval, we zijn allemaal weer in Nederland al een weekje nu, en ik ben in ieder geval erg druk geweest. Voor mijn studie is een plan bedacht zodat ik halverwege 2009 kan afstuderen. Het wordt ook wel eens tijd, lijkt me. Maar er zal nog wel wat moeten gebeuren voor het zover is natuurlijk.

Bij Triffis begint het ook weer een beetje normaal te gaan. De springsters die mee waren naar Canada hadden eerst een aantal dagen vrij, en daarna hadden ze eigenlijk allemaal wel last van een oude dieselmotor start. Kwamen beetje traag op gang dus, maar het begint er nu weer op te lijken. Ikzelf ben de komende tijd ook nog erg druk met het verzorgen van lessen voor scholen, dus ook 'tussen de middag' ben ik tegenwoordig vaak in de zaal te vinden. Leuk is anders, (veel herhaling, je kan nooit ergens dieper op ingaan want klassen zie je maximaal 2 of 3 keer) maar a man's gotta do what a man's gotta do.

Ik ga jullie nu alweer verlaten, want er staat een kappersappointment op het schema. Tot de volgende post!

Sven.

Monday, November 12, 2007

IAGC Canada Part 10, The Saga Continues

Hooooii,

Nou nou, gossie gossie gossie, wat een gebeurtenissen vandaag. Geheel tegen de verwachtingen in kan ik nu bloggen, terwijl ik al bijna boven de Atlantische Oceaan had moeten zitten. Wat er gebeurd is, vraagt u zich nu en masse af? Dat zal ik u vertellen.

Vanmorgen met de bus naar Montreal gereden, en daarna zijn we helemaal rondgereden daar. We hebben alle bezienswaardigheden heel even bekeken tijdens het rijden, zoals China Town. Zelf vond ik de typisch Amerikaanse steegjes nog het leukst, ook al zijn we nog immer in Canada. We zijn ook bij het Olympisch Stadion geweest en zelfs in de hoge toren die daarboven uitkijkt. Prachtig panoramisch uitzicht uiteraard.

Tot zo ver alles goed, toch?

We vingen via via op dat onze vlucht geannuleerd zou zijn. Lang verhaal heel kort, ja het vliegtuig is geannuleerd doordat 'ie kaduuk nog in Nederland staat gerepareerd te worden.
Wat een drama, dachten wij. Maar toen hoorden we dat in het Hilton hotel mochten overnachten, en daar waren de kids allemaal enorm blij mee. Ik had ook wel lekker naar huis gewild, maar als je dan toch een nachtje moet spenderen ergens, doe dat dan maar gratis in het Hilton. Vanavond zou ik het liefst nog even uitgaan hier, dit lijkt me best een leuke uitgaansscene, die Alkmaar any day of the week dik verslaat.
Tot zover deze update, morgen vliegen we rond 2 uur Canadese tijd via Parijs, als het goed is. Een hoop gedoe, maar ik citeer uit het rijke vocabulaire van mijn jeugdidolen als ik zeg: "Altijd blijven lachen". :) :) :)
Groetjes, Sven.

Sunday, November 11, 2007

IAGC Canada Part 9, the Final Chapter

Hooggeacht publiek, Ave!

Het is nu tien over 9 's ochtends op zondag 11 November. Omdat de bus om half tien al vertrekt heb ik niet veel tijd om te bloggen. Daarom begin ik zonder verdere omhaal aan het onderstaande verhaal. Lezer, geef u over aan de verpozen die deze blog u pleegt te bieden.

Gisteren om 7 uur al vrije training.. Nadia en Pascal gingen met Kirsten en Tara mee, ikzelf kwam iets later naar de sporthal. Van Triffis waren vandaag Nadia, Pascal en Danielle aan de beurt. Toen ik rond half 8 de zaal binnenkwam, waren Nadia en Pascal al lekker bezig en ging de training best wel goed. Om 08:50 moest Danielle gaan inspringen, en we waren nog een beetje aan het discussieren over welke oefening het zou moeten worden. Het inspringen ging lekker, dus toch maar voor de moeilijkere variant gekozen. Uiteindelijk heeft dit heel goed uitgepakt, want Danielle is met een prachtige oefening 27e geworden in een sterk veld van 65 deelneemsters van all over the world. Gefeliciteerd ;) Pascal was in de 5e groep pas aan de beurt, en sprong ook erg goed! De hele week was de training een beetje onstabiel, maar op het moment supreme stond Pascal er helemaal. 30e, ook een zeer aansprekend resultaat. We weten exact waar we op moeten gaan trainen, en zullen daar helemaal voor gaan, zodat de volgende keer op deze wedstrijd ze nog hoger kunnen eindigen.

's Middags sprongen Nadia en Pascal synchroon, en dat ging bij het inspringen al zo ontzettend goed. Ik maakte me er ook echt niet zoveel zorgen over. Terecht, zo bleek, want de wedstrijdoefening liep hartstikke lekker! In een sterk veld van 28 deelnemende paren waren ze uiteindelijk goed voor de 11e plek. Proficiat dames, ik ben trots op jullie.

Ik ben over het algemeen zeer te spreken over hoe er gesprongen en met de druk is omgegaan. De springers hebben er veel van geleerd hier, maar ik zelf ook. Ik ben erg blij dat we naar Canada zijn gekomen. Al zie ik nu wel een beetje op tegen de terugreis, die begint over een kwartiertje inmiddels. Ik ga jullie nu verlaten, dit was echt even mijn laatste blog vanuit Canada. Hoop dat jullie er van genoten hebben. Met vriendelijke groetjes, vanuit Quebec City.

Sven.

Saturday, November 10, 2007

IAGC Canada Part 8

Hoi hoi,

Vandaag alweer de tweede wedstrijddag. Vandaag waren er namens Triffis twee deelneemsters, te weten Danique en Denise. Om 8 uur vanmorgen gingen Danique en Denise al vrij trainen in de wedstrijdhal. De spanning was zichtbaar af te lezen van de jonge gezichtjes. Toch waren de dames goed geluimd aan de ontbijttafel. Kort na het ontbijt vertrokken alle deelnemers van vandaag met de taxi naar de sporthal. De vrije training ging eigenlijk best wel goed. Eerlijkgezegd leek het bij Denise een beetje alsof de juiste (elektrische) spanning aanwezig was, maar de juiste wereldstekker nog in Heerhugowaard op het nachtkastje lag. Kortom, ze kon de spanning niet gelijk omzetten in de juiste vorm van energie. Het inspringen was ondanks dat heel redelijk. Het one-touch (nog 1 keer dertig seconden inspringen op de wedstrijdtrampoline vlak voor je aan de beurt bent) ging bij Denise prima. Maar oh oh oh, wat was ze zenuwachtig.. Denise hield haar zenuwen knap in bedwang en sprong haar oefening uit, en nog goed ook! Ze eindigde op haar eerste jeugd-wk toch echt minimaal naar tevredenheid op de 36e plaats. Knap gedaan Denise!

Toen Denise net klaar was, mocht Danique in gaan springen, in de inspringhal. Danique straalde echt uit dat ze er klaar voor was. Pakje stond waanzinnig, sprong mooi strak en sprong bij het inspringen ook echt een hele mooie keuze. Nou, dan ben je er wel klaar voor. Met de blik op "full auto focus" liep ze de opmars. Niet gestruikeld :p dus een goed begin ;) De one-touch ging ook naar wens, eigenlijk precies zoals we wilden dat het zou gaan. Maar tijdens de wedstrijd ging Danique jammergenoeg met sprong 3 iets te veel naar haar rechterkant hangen, waardoor ze net met haar linkerbeen (ze draaide een halve draai, voor de criticasters onder u) de mat raakte. Helaas helaas, echt erg jammer. Danique, meis, je hebt er hard genoeg voor gewerkt. Volgende keer is het jouw dag.

Daarna ben ik met de meiden van morgen, Danielle, Pascal, Nadia en Romin gaan trainen in de trainingshal. Ging niet al te best. Viel mij een beetje tegen eigenlijk. Op dit moment kunt u mijn stemming wel een beetje raden. Ik ben niet zo snel lichtelijk chagerijnig maar dit keer was het zo ver. Ik dwong mezelf om vooral een beetje positief te blijven.

Na die training, had ik geen tijd meer om te eten. Lichtelijk uitgehongerd en minstens even geirriteerd trok ik een sprintje naar Danique en Denise, vanaf nu te noemen DUBBEL D. (Of dubbel E eigenlijk, dat staat dan voor Erwt.) Zij mochten gaan inspringen voor hun synchroonwedstrijd. Het inspringen ging niet helemaal gelijk, wat weer tot extra spanning leidde. Bij deze censureer ik even mijn commentaar, omdat ik anders zulke lettercombinaties krijg &#^#%#@. Op de wedstrijd begonnen ze zo idioot mooi gelijk, ik schrok ervan. Dubbel D waarschijnlijk zelf ook een beetje, want zo gelijk als de eerste 5 waren, zo ongelijk waren de laatste 5. En op een WK kom je er daar niet mee natuurlijk. Verder ben ik wel heel blij en tevreden dat de oefening is uitgesprongen. Wedstrijdmentaliteit is aanwezig.

Daarna ging ik met Pascal, Nadia en Romin nog even trainen, om een iets beter gevoel aan de training over te houden, zodat ze wat meer ontspannen zouden zijn ten opzichte van de wedstrijd van morgen. Jaja, want het gaat maar door, morgen de 15/16 jarige meiden. Deze training ging gelukkig 10x beter. Dit geeft goede moed voor morgen.

We zijn vroeg naar huis gegaan, hebben niet de finales gekeken, omdat iedereen er wel een beetje doorheen zat, en er (helaas) geen Nederlandse deelnemers aan de finale waren vandaag.
Morgen zal ik iets minder tijd hebben om te bloggen, omdat we na de wedstrijden ook nog een leuk banket hebben hier, alwaar ik alle meiden die ook maar 1 keer lichtelijk brutaal hebben gedaan tegen mij deze week, compleet voor schut ga zetten met mijn jaren '90 dancemoves. (The robot, Moonwalk, en ja ik kan zelfs nog verder terug... de Electric Boogie).

Tot ziens maar weer, dank voor de steunbetuigingen, en de aanmoedigmailtjes over doorgaan met deze blogdienst. ;)

Groetjes, Sven.

Friday, November 09, 2007

IAGC Canada Part 7

Goedenavond allemaal..

Dag 1 van de wedstrijden. Eigenlijk erg succesvol, mag ik wel zeggen! Over het geheel, want Madeleine Graaman was helaas de enige die haar oefening niet kon voltooien, ondanks de goede trainingen hier en de goede warming-up. Jammer, het mocht vandaag niet zo zijn. Danielle en Esther sprongen verrassend de finale in met een prachtige oefening. In de finale werden ze 5e, een prestatie van formaat en de dames waren er ook erg tevreden mee. Brenda Wagensveld en Talitha Hanff werden namens Nederland overigens 3e, dus er was reden genoeg voor een feestje vanavond. Dit feestje bleef natuurlijk alleen denkbeeldig want morgen wordt er weer wedstrijd gesprongen. Morgen zijn van Triffis Danique en Denise aan de beurt. Dat wordt spannend. Duim allemaal mee, ik ga nu echt mijn bed in, ben helemaal kapot van een lange dag vol spanning. Zestien uur achter elkaar bezig zijn is een beetje veel van het goede. Nu dus lekker uitrusten, maar om 6:15 AM gaat de wekker weer, om gebruik te kunnen maken van de vrije training in de wedstrijdhal. Als ik morgen wat meer tijd heb, zal ik meer schrijven. Weltrusten allemaal,

Groetjes.. Sven.

Thursday, November 08, 2007

IAGC Canada Part 6.2

Nou hoiii piepeloii!!

Even een kleine update dit keer, ik wijk dus bij deze even af van de norm van 1 keer per dag een post. Met de volgende reden: m'n springer (schaapje, inside-joke van 't IAGC team hier) Denise Liefting was geloot als vlaggendrager van Nederland tijdens de openingsceremonie. Denise moest apart van de groep ergens op de tribune gaan zitten en kreeg daar instructies voor de openingsceremonie. Ik ging even met haar mee, en ze was zenuwachtig, haha. Maar uiteindelijk deed ze het heel goed hoor, en ik was, zoals Kluun zou zeggen, zo trots als een aap. Op de onderstaande foto zie je haar achter het bordje Pays-Bas staan.


Denise is de vierde van links

Denise mocht de hele openingsceremonie, die verzorgd werd door het Cirque du Soleil, van dichtbij op de speciaal opgezette stoelen meemaken. Luidkeels werd ze toegeroepen met een zelfontworpen YELL (yell yell yell, zoiets, u kent het wel). Haar onsterfelijke commentaar achteraf was: "Ja het stonk, iemand naast me zat de hele tijd scheten te laten".

Morgen wedstrijddag 1! Tot ziens allemaal!

Sven.

Wednesday, November 07, 2007

IAGC Canada Part 6

Vandaag is de dag van de opening, zoals ik gisteren al zei. Dat betekent dus dat de training wat dichter op elkaar is geschoven, waardoor we nu drie mega korte trainingen van 25 minuten hadden. De eerste twee trainingen vanmorgen waren al erg vroeg, waardoor we al om kwart voor zeven moesten ontbijten. Katja Poltavets is vandaag jarig dus haar verjaardag werd door middel van taart (Ja, echt bij het ontbijt...) en slingers, en gezang gevierd.

Na het ontbijt vertrokken we per taxi naar de sporthal. We waren het allereerste team wat ging trainen vandaag. Ik was niet helemaal tevreden over deze training, het ging ook allemaal wat gehaast, mede door de tijdsdruk. Aan het einde van de training heb ik met sommigen nog even apart gepraat, omdat ik het idee had dat er figuurlijk wat spanning in 't verkeerde keelgat was geschoten.

We zijn op de tribune gaan zitten waar ik nog even lekker heb lopen kletsen met Talitha en Madeleine. (Zie onderstaande foto).


Hier zit ik naast Madeleine en Talitha (Deze foto is mede mogelijk gemaakt door Denise Liefting ;) )

Voor de eerste training overigens, hebben we nogal weinig ruimte om te warming uppen, heel vervelend. We kwamen overigens vandaag pas tot de ontdekking dat de pijltjes richting warming up ruimte wel degelijk ergens toe leiden, maar dat weten we dan voor de komende dagen. Tot nu toe was het een klein beetje behelpen met de warming up, maar Danique en Esther (Eigenlijk ook Danielle maar die durfde niet op de foto) hebben er iets op gevonden, ze noemen het INdansen. Zie de foto.


Esther en Danique maken deze foto tot een zeer dynamisch geheel

De tweede training van de dag was in de trainingshal aan de overkant van de straat. Een training van 25 minuten, slechts 5 beurtjes dus elk beurtje moet dan effectief zijn. Over deze training was ik weer heel goed te spreken. Bijna iedereen heeft vandaag weer keuzes uitgesprongen, en er was een goede trainingssfeer. Het trainingsschema is voor Nederland overigens zo samengesteld dat we elke keer na Japan aan de beurt zijn. Wat een prachtig gezicht is dat toch. Inmiddels was ik wel gewend aan de buigingen voor de trainer elke keer, gewoon een teken van respect. Maar ze gaan er nog veel verder mee. Aan het einde van de training gaan alle meisjes (alle mannen ook, maar die twee groepen trainen los van elkaar) op een rijtje staan, voor de trampolines. Ze roepen dan exact in koor iets tegen de trampolines, althans zo lijkt het. Maken een diepe buiging, en dat is het symbolische einde van de training. Iedere keer weer. Ik heb mij laten vertellen dat ze (echt waar) de trampolines respect betuigen voor het feit dat ze voor de Japanners werken (ofzoiets). Gekke jongens, die Japanners.. zouden ze ergens in een onoverwinnelijk dorpje in Gallie zeggen. (Trema kan ik nergens vinden op mijn laptop, sorry)



Zo ziet de trainingshal eruit


Ik en Danielle voordat we gingen trainen in de trainingshal

Na de training gingen Danique, Denise, Madeleine, Danielle en Esther met mij mee naar het winkelcentrum, want ik had nog een heel leuk Adidas vest gezien, en die moest ik toch maar even halen. Vanaf morgen beginnen de wedstrijden en dan hebben we verder heel erg weinig tijd. Het zal erg druk worden. De springers die morgen nog geen wedstrijd hebben, moeten namelijk in de andere hal heel hard trainen. Onderling met de trainers hebben we dan afspraken wie wanneer op welk tijdstip wie begeleidt. Zo, een hele mond vol. Ik hoop dat jullie vanuit Nederland morgen de hele dag en *vooral avond* heel erg hard gaan duimen voor de Hollandse toppers. Ik ga in ieder geval mijn best doen om ze te helpen hun beste prestatie mogelijk te leveren.

Vanavond hebben we nog opening van de wedstrijd, daar had ik gisteren al over verteld. Wordt vast mooi.

Groetjes, Sven.

Tuesday, November 06, 2007

IAGC Canada Part 5

Hey,

Vandaag dag 2 van de scheduled training. Een uurtje eerder dan gisteren, dat schuift elke dag wat op. Vandaag dus om 8 uur ontbeten, aan de vroege kant.. Voor ik over de hele dag begin, wil ik jullie nog even wijzen op mijn post over de hello kitty portemonneetjes. Blijkt dat ik een voorzienende blik had, want gister kwam er (ff serieus) iemand naar me toe en zei: Kijk Sven, een nieuw portemonneetje gekocht! En raad u maar van welk merk.. Inderdaad.


Tussen de middag hebben we geluncht bij de subway, nadat we eerst een half uur ergens hebben staan wachten tot we de volgende bus naar huis konden pakken. Gelukkig waren er bushokjes daar, want de weergoden waren ons niet al te gunstig gezind vandaag. Oh ja, over de subway weer. Gebeurde nog iets grappigs daar.. Mirjam Snikkers, die ook mee is als trainster, bestelde het broodje van de week, in het Engels is dat: Sub of the Week. Kreeg ze een kopje soep voorgeschoteld, ze hadden namelijk Soup of the Week verstaan haha. Was wel even komisch. Toen we klaar waren met het broodje eten, ontdekten we dat we via een tussendoorweggetje en achterdeurtje gewoon vanuit de Subway rechtstreeks in het zwembad van ons hotel uitkwamen. Eigenlijk maakt dat alleen al dit hotel tot mijn favo hotel ooit ;)

Daarna konden we allemaal nog even lekker uitrusten op de kamer. Voor sommigen was dit een hele opgave, want wat waren sommige kinderen extreem druk zeg. Ikzelf heb even lekker de Weduwnaar van Kluun zitten lezen, leest nogal makkelijk weg. Net zoals de Donald Duck ongeveer. Maar die vond ik vroeger ook altijd al heel leuk.
In de taxi naar de sporthal (nog een keer met de bus in de regen leek ons geen goed idee) raakte ik aan de praat met een aardige chauffeur, en die had klassieke muziek van de Italiaanse componist Domenico Scarlatti opstaan. De chauffeur begond honderduit te vertellen over dat dat de mooiste muziek ooit was. En toen vroeg hij aan de meiden achterin wat hun favoriete muziek was. R&B is dan natuurlijk het geheide antwoord. Rhytm & Blues, vertaalde ik maar even. Spijker op de kop. De man bleek vroeger Rhytm & Blues pianist te zijn geweest en een ware spraakwaterval ontstond, over requestnummers als YMCA (Bunch of Fags from Ontario), over auteursrechten, and what not. Al met al een best gezellig ritje.

Toen we in de trainingshal aankwamen konden we nog even een half uurtje zitten en kijken voor de kids gingen opwarmen. Eerlijkgezegd had ik van te voren in mijn hoofd dat het nu echt wat beter moest gaan op de trainingen, met het oog op de wedstrijden. Gelukkig werd mijn wens verhoord, want bij alle springers die ik begeleid hier ging het eigenlijk hartstikke lekker, zeker als je het vergelijkt met de dagen ervoor. Alsof ze zowaar een beetje beginnen te wennen hier.. Dat belooft wat. Iedereen heeft nu in ieder geval 1 keuze uitgesprongen, en dat wekt altijd vertrouwen. Iedereen heeft vertrouwen nodig. De een krijgt dat uit kwaliteit van de sprongen, een ander uit de geruststellende woorden van de coach, en sommigen krijgen het gewoon uit pure KWANTITEIT. Voorbeeldje... vandaag vroeg ik aan het einde van de training aan Nadia of ze niet erg moe begon te worden. Ze was de hele tijd al keuzes aan het doen. En het ging nog goed ook! Maar ik vroeg dus, hoeveel heb je er gedaan dan? Zegt ze heel droog: "20, en ja ik ben nu wel een beetje moe". Iedereen die iets van trampolinespringen weet, weet dat dit EXTREEM veel is, en ik schoot dan ook in de lach. Twintig, dat is nog is een aantal.

Voor zometeen staat er nog een etentje op de planning met alle sporters en de ouders die aanwezig zijn hier in Canada. Vervolgens gaan we allemaal zo vroeg mogelijk naar bed. Morgen moeten we namelijk erg vroeg op, omdat het trainingsschema in elkaar is gedrukt als het ware. Dit komt omdat morgenavond de opening van de wedstrijden gaat plaatsvinden, met naar verluidt een prachtige show. De artiesten van Cirque du Soleil zullen hun kunsten laten zien met een trampoline en een muur. En als het ook maar een beetje lijkt op wat ik van ze gezien heb op dvd's, dan belooft dat heel mooi te worden.

Oke, dit was mijn blog! Zodra ik mijn foto-overzet-kabeltje weer heb gevonden in de puinhoop die sven mooij's kamer heet, zal ik nog een aantal foto's online zetten van de sporthal enzo.

Groetjes van Sven.

IAGC Canada Part 4 (Wegens succes op herhaling)

Nou nou nou, zo kan het wel weer dames en heren.
Overweldigd door staande ovaties bij het betreden van de trampolinehal, bossen bloemen en dames die spontaan slipjes in mijn richting werpen, wil ik u melden dat ik ook maar een gewone Hollandse jongen ben, die slechts (zo schijnt het) is begiftigd met een aardige schrijfstijl. Oke ik overdrijf nu iets, maar dank jullie wel voor de positieve reacties :) Ben blij dat het tenminste nog gelezen wordt :)

Even over vandaag, wat een dag! Per schedule trainen, 2x. We hebben vanmorgen gewoon in het hotel ontbeten, en daarna hadden we een bijeenkomstje op het balkon in het hotel. We kijken namelijk uit over een zwembad in het midden van het hotel. In de chloorlucht van dat zwembadje krijgen we dan steeds de info over die dag. Vandaag hield de info het volgende in: we zouden gaan trainen om half 1 in de trainingshal, vervolgens wat gaan eten in het nabije winkelcentrum en daarna weer trainen.

Zo gezegd zo gedaan, we zijn met de public transportation (Lees: overvolle bus) naar de sporthal gegaan, en hebben daar onze eerste 45 minuten van training op de trampoline benut. Vond het niet zo heel lekker gaan, bij sommigen wel maar eerlijkgezegd had ik er niet zo'n goed gevoel aan overgehouden. Niks aan de hand overigens, pas over een aantal dagen beginnen de wedstrijden. We zijn vervolgens dus naar het winkelcentrum gewandeld en hebben daar dus wat gegeten. Mooi verhaaltje over Danique... Danique heeft een tijdje geleden besloten nooit meer kip te eten, aangezien daar "kippenpest" inzit.. Dus mevrouw moest PERSE rund hebben.. Prima, dat werd geregeld. In de praktijk werd over haar kipgericht gewoon wat BEEF heengeflikkerd, maar Danique had dit te laat door.. Een aantal kipstukjes later volgde er een zeer verontwaardigd gezicht toen ze realiseerde welk groot onrecht haar was aangedaan. Je begrijpt, mijn dag was gemaakt ;)

We hebben daarna nog even in het winkelcentrum gewandeld, en we zijn weer gaan trainen. De tweede training was in de inspringhal, gelijk gevolgd door de training in de wedstrijdhal. Op wat splinters in voeten, en wat last van wat enkeltjes, wat slappe beentjes en een paar traantjes na, ging het prima. Op dit moment waren de ouders van m'n triffis springers ook in de zaal, en volgens mij waren ze allemaal maar wat blij dat ze weer even hun ei kwijt konden bij hun ouders.

Na de training met zijn allen nog even een broodje subway genuttigd in de gang van ons hotel, en dat was het eind van de dag.

Morgen gelijksoortige dag, maar dan gaan we tussen de training lekker terug naar het hotel. Lekker uitrusten, zo hoort het. Het leven van een topsporter gaat dan wel niet altijd over rozen, maar lekker chillen in je hotel hoort er mooi wel bij.

Ik ga jullie op de hoogte houden, nu moet ik nog even aan de slag om alle keuzeoefeningen in te vullen. Tot snel allemaal!


Sven.



Nog even een fotootje van de schoolbus waar ik over vertelde in de eerste post. Dit is alleen wel een iets modernere versie.



Monday, November 05, 2007

IAGC Canada Part 3

Goedemiddag!
Zijn we weer! Vandaag was de eerste dag van trainen.
Zelf ben ik even gaan hardlopen voor het ontbijt. Wat een gigantische lange saaie rechte wegen hebben ze hier, en KOUD dat t was, maar t was wel even goed. Ik beweeg natuurlijk weinig hier. Behalve wandelen dan, dat hebben we de laatste dagen genoeg gedaan. Vanaf vandaag gaan we dat zo min mogelijk doen, gewoon lekker rusten en trainen is het devies! Vanmorgen na het ontbijt dus even wat gerust in het hotel. Vanaf 1 uur mochten we trainen, vrije trainingen wel te verstaan. Dat wil zeggen dat iedereen op elk moment van de dag kon trainen, dus het was zaak de tijd zo nuttig mogelijk in te delen. Om 12 uur waren we in de inspringhal, aan de overkant van de straat van de echte sporthal. Heerlijke zaal, en daar hebben we ongeveer 1:15 getraind, met de bedoeling te wennen aan het speciale materiaal waar hierop gesprongen wordt. Ik vond het redelijk gaan, voor iedereen is de overgang weer iets anders. Na de ochtendtraining hebben we met z'n allen op de tribune een subway broodje gegeten, en daarna zijn we even een shopping mall ingelopen, waar ik eindelijk (stond al lang op mijn verlanglijstje) een trolly heb gekocht die met de handbagage mee kan.



In het winkelcentrum, vlnr: Alexander, Madeleine, Denise en Pascal

Rond half 5 gingen we weer trainen, zo'n 1,5 uur. Ditmaal in de wedstrijdhal en de inspringhal. Je kon duidelijk merken dat het al beter ging, en op wat kleine probleempjes na was ik zeer tevreden over deze training. Ik vind dat m'n springers zich kranig weren in deze overweldigende setting. Ze zijn nog erg onervaren, en ze staan daar op de trampoline alsof ze niks anders gewend zijn.

Morgen voor het eerst per schedule trainen, en we zien wel hoe het dan gaat! Morgen gaan we weer hele keuzes springen.



Ik ga nu even genieten van mijn colaatje, tot later!

Groetjes, Sven. (En de rest)

Sunday, November 04, 2007

IAGC Canada Part 2

Goedenavond Holland!

Eerst even een beknopte samenvatting van de heenreis, zoals beloofd in onderstaande post.

Omdat we in Canada pas op zondag konden trainen, besloot ik om op de reisdag (*donderdag j.l.*) nog even te trainen. Anders werd er drie dagen niet getraind door de springers en dat vond ik geen goed idee, aangezien ze meestal maar hooguit 1 dag per week niet trainen. Enfin, om negen uur tot half elf werd er dus getraind. Een rustige training, maar natuurlijk ook weer niet te rustig, we gaan namelijk niet puur voor het uitzicht 7 uur in een vliegtuig zitten! Er moet gepresteerd worden in Canada, en het liefst zo goed mogelijk. Om kwart voor 1 hadden we met zijn allen afgesproken in vertrekhal 2 van Schiphol, en van daaruit gingen we inchecken, door de douane, zeer snel even tax-free-en (Groene boekje heb ik niet meegenomen, sorry) en daarna het vliegtuig in. Een half uurtje vertraging maar voor de rest liep de reis gesmeerd! In het vliegtuig maakten we nog ruzie met de aanwezige kunstgebitten-brigade. De gehele inwonersgroep van Geriatrisch verzorgingstehuis weltevree te oude Pekela mocht namelijk gaan jagen in Canada en ze waren niet gediend van sporters die met waanzinnig veel enthousiasme en lol in het vliegtuig (nog net geen) tikkertje deden. Ik had de woedeuitbarsting van de man voor mij al voorspeld want hij had me al een aantal keer vuil aangekeken. Ik herken tegenwoordig vrij goed woede-attacks in mannen boven de 75 jaar, want mijn onderbuurman kan er ook wat van, maar dit geheel terzijde.

Oke, verder wel een hele leuke vlucht gehad, ging als een tierelier. We zitten hier met een hele gezellige groep kinderen en ze kunnen het schijnbaar allemaal goed met elkaar vinden. Toen we op het vliegveld waren, kregen we te horen dat we op een bus moesten wachten. Heel normaal, niks aan de hand. Toen zagen we de bus. Een schoolbus zoals je die in Amerikaanse films ziet. (Bijvoorbeeld Forrest Gump, als hij door zijn moeder op de bus wordt gezet in 1950 ongeveer) (als jullie die film nog niet gezien hebben, een echte MUST-SEE!)

's Avonds laat kwamen we in het hotel aan, en het bevalt hier prima. We zitten allemaal op 1 gang, en dat is wel zo gezellig.

Op vrijdag, gisteren dus, gingen we met zijn allen naar het synchroonspringen kijken. Ik kijk altijd zeer actief, alles wat ik weet wil ik dan vertellen en op dat moment ratel ik vaak sneller dan Mart Smeets bij het schaatsen. Gek, op gegeven moment zat ik bijna alleen.
Nee hoor, het viel nog mee.

En dan vandaag, dat zit me iets verser in het geheugen uiteraard. Vanochtend gingen we ontbijten bij Cora's, een restaurantje vlakbij. Heerlijk ontbeten, alleen ik voelde mijn zorgvuldig weggetrainde zwemband op mijn heupen weer ietsje prominenter worden bij iedere hap. Ik dacht, lekker zo'n bruin broodje getoast. Het was meer jus dan brood..
Vervolgens zijn we met zijn allen de stad in gegaan, het oude Quebec, vrij vertaald van hoe ze het hier noemen: Vieux Quebec. 2 Uurtjes gewinkeld.... Pfff, maarja anders heb je de hele meute pubermeiden op je nek omdat ze misschien wel dachten dat dat ene Lacoste truitje en het andere Hello Kitty portemonneetje hier 1 euro minder kost. Maar het was wel gezellig! Daar ook nog even een broodje gegeten in de stad, heerlijk. Vervolgens met de bus naar de sporthal en de finales bekeken. Geweldig! Echt wauw wat een niveau. Ik kan daar zo intens van genieten haha. Ik heb geleerd van gisteren en praat alleen nog maar over wat ik van de finale vind tegen het selecte groepje kinderen die zich om mij heen verzameld heeft, en voor de rest houd ik m'n mond wel ;)

Ik merk wel dat ik nu ik al zoveel verteld hebt, minstens de helft niet heb verteld. We maken hier zoveel mee, een klein schot-voor-de-boeg: Zwervers die kinderen een sigaret aanbieden, Ferrari's door de straten van Vieux Quebec, rondleiding achter op de koets bij een paard, Subway broodjes, bubbelbad, en heel veel andere dingen.

Voor nu laat ik het even hierbij. Ik hoop dat de lezers weer een beetje op de hoogte zijn. Ik heb mijn springers vandaag verteld wat ze in de trainingen kunnen verwachten de komende week. Want, gelukkig, morgen begint het toernooi voor ons echt. Ik vind het heel leuk al die dingen hier bekijken, maar voor mij is dat echt van ondergeschikt belang. Mijn doel is, en ik kan dat niet vaak genoeg benadrukken, dat de sporters hier heel veel van opsteken. Zich nog meer ge-commit gaan voelen aan hun sport, er een nog grotere liefde voor de trampolinesport ontwikkelen en hun eigen prestaties realistisch kunnen gaan plaatsen in de hele wereld van het springen. Maar het allerbelangrijkste: het uiterste halen uit de oefeningen deze week.

Morgen trainen, 2x. Vanaf maandag is het per schedule, en dan kunnen we niet meer zelf bepalen op welke tijden we trainen.
Nogmaals, tot hier en niet verder!
Met vriendelijke groeten uit Quebec-City,
Sven.
Ps ik zal mijn best doen er de volgende keer een aantal foto's bij te plaatsen

Friday, November 02, 2007

IAGC Canada Part 1

Hoi luitjes..

Zo, deze weblog is echt compleet inactief.. Niet dat ik trouwe fans had, maar ik ben ze waarschijnlijk allemaal kwijt ;) Toch ga ik van de gelegenheid gebruik maken en ga ik deze week vanuit Canada weer wat berichtjes posten. Eerst maar eens even beginnen met te vertellen waarom ik in Canada zit. Het WK trampolinespringen wordt hier nu gehouden... Ja leuk Sven, doe je mee? Nee, dat niet. Ik ben hier als coach voor de IAGC (officieus jeugd WK) wat in de week na de senioren WK plaats vind. Met 5 springsters van Triffis ben ik hier, en we komen pas 12 November weer richting het Hollandse.

Vandaag was de reisdag, we leven om 6 uur 's ochtends nederlandse tijd en ik heb nog geen oog dichtgedaan, ben al bijna 24 uur wakker en het begint me nu ook een beetje te duizelen. Denk dat ik morgen even een wat langer verslagje van deze reisdag ga plaatsen.

In ieder geval, toevallige voorbijganger, members of het thuisfront, (ex-)trouwe lezer, en ieder ander die dit leest, SALUUT!